Als kind had ik altijd een potlood in mijn hand en een hoofd vol ideeën. Ik tekende alles wat ik zag — of liever: wat ik voor me zag. Maar zoals het leven soms loopt, raakte het tekenen op de achtergrond. Op mijn 17e maakte ik kennis met het autovirus, en belandde ik in de wereld van autoschadeherstel. Een boeiend vak, waarin ik mijn precisie en oog voor detail goed kwijt kon. De kunst verdween toen even naar de zijlijn.
Pas toen ik zestig werd, vond ik de weg terug naar mijn oude liefde. Samen met mijn kleindochter ben ik naar de kunstacademie in Arendonk gegaan — een cadeau aan mezelf. Eerst vier jaar tekenen, daarna vier jaar schilderen. Sindsdien is kunst voor mij een vorm van rust, van ademhalen. Even geen moeten, geen zorgen, maar gewoon: kijken, voelen, maken.
Kunst is voor mij geen grootse theorie, geen ingewikkelde filosofie. Het is plezier, verwondering, ontspanning. Het is iets maken waar je blij van wordt — of waardoor je even stil wordt. En hopelijk, met een penseel in de hand en een glimlach op mijn gezicht, teken ik nog rustig door tot mijn 94e.
contactgegevens: pierrekennis@kpnmail.nl – t. 06-53771587
